نقل قول در استناددهی:
تصور کنید نویسنده سند A (کتاب، مقاله و.) در نوشته خود مطلبی را از نویسندة B نقل کرده باشد؛ حال پژوهشگری صرفا سند A را در اختیار دارد یا اینکه فقط همین سند را دیده است و به جایی از سند می‌رسد که از نویسنده B مطلبی نقل شده و از قضا این بخش مرتبط با کار پژوهشی‌اش است.
حال چند سوال پیش می‌آید:
- در این صورت وظیفة محقق یا پژوهشگر در زمان استناددهی چیست؟
- به کدام سند باید استناد دهد؟ A یا B
در پاسخ باید گفت:
اگر پژوهشگر خود مستقیما به اثر نویسنده B مراجعه نکند، لازم است از هر دو نویسنده در زمان استناددهی نام ببرد. در این حالت می‌‌بایست از دو واژة به نقل از» یا نقل در» استفاده کند؛ در غیر این صورت، اگر محقق عمدی به سند واسط (A) اشاره‌ای نکند و فقط استناد به منبع اصلی (B) بدهد، به گونه‌ای که وانمود کند خود اثر اصلی را دیده، در این حالت دچار خطای استناددهی شده است. حری (1394، ص22) نیز در کتاب شیوه‌های استناد در نگارش‌های علمی» از این خطا به عنوان یکی از رایج‌ترین خطاهای استناددهی از سوی پژوهشگران یاد می‌کند.
از طریق ویدئوی زیر از بیان دکتر عباس حری شما می‌توانید با نحوة کاربرد و تفاوت بین این دو واژه (به نقل از، نقل در) آشنا شوید.
پیشنهاد مجله جهت چاپ مقالات انگلیسی (3)
نقل ,سند ,استناددهی ,iframe ,b ,a ,h iframe ,iframe aparat ,aparat embed ,} h ,embed frame ,iframe aparat embed ,aparat embed frame
درباره این سایت